A Taxi Ride to the Jvari Monastery

GeorgianEnglish

ჩვენ გვსურს ვისარგებლოთ ჩვენი თავისუფალი დროით შაბათ-კვირას, თუმცა, ჯერ კიდევ გამოუცდელებმა საქართველოს უზარმაზარ ქვეყანაში, გადავწყვიტეთ გასულიყო თბილისის გარეთ, რათა მოვინახულოთ ოდესღაც დედაქალაქი: მცხეთა. თუ მცხეთამდე მისვლა ადვილი გვეჩვენებოდა, ჩვენი პირველი დაბრკოლება სწორედ შესაბამისი სატრანსპორტო საშუალების პოვნა იყო. ტაქსის მძღოლმა, რომელიც რუსულად ლაპარაკობდა, შემოგვთავაზა იქ წაყვანა, ცრუ მტკიცებით, რომ მცხეთისთვის მარშუტკები არ იყო. ადგილობრივების არასწორი მიმართულებებიიმისა, რომ ჩვენი უფრო პესიმისტური ნაწილი თვლიდა, რომ ამ ეტაპზე შეუძლებელი იყო მონასტერამდე მისვლა და ყურადღებას ამახვილებდა იმაზე, თუ როგორ უნდა გამოსულიყო ამ არასასიამოვნო სიტუაციიდან, მძღოლი არ დანებდა. მან კიდევ ერთხელ გაამახვილა ყურადღება ქუჩაზე და ამ მომენტისთვის მაინც დატოვა თავისი პოლიგლოტური სული. სწრაფი შემობრუნებით მან ბოდიში მოიხადა შექმნილი უხერხულობისთვის და ბოლოს ჩვენმა პატარა ცისფერმა მანქანამ მონასტერს მიაღწია, რომელსაც თან ახლდა იტალიურად კითხვებისა და პასუხების ჟონგლირების კიდევ ერთი გრძელი სერია. ჩვენ უხალისოდ მივიღეთ Bolt-ის მძღოლის შეთავაზება, რომ დაგველოდებინა, რომ ქალაქში დაგვებრუნებინა იმავე ფასად, როგორც პირველი მოგზაურობა. როდესაც ის მანქანიდან გადმოვიდა, ჩვენ საკმაოდ გაოგნებულები ვიყავით მამაკაცის უხეში გარეგნობით. თუმცა, კიდევ უფრო ცნობისმოყვარე იყო მძღოლის სავარძელი, დაფარული ქაფიანი დაფებით, რაც, ყოველ შემთხვევაში, მგზავრის თვალში, საქართველოს ქუჩებში მართვას კიდევ უფრო ნაკლებად აადვილებდა. მონასტრის მონახულების შემდეგ მცხეთაში დავბრუნდით და ეს მოგზაურობა არაფრით განსხვავდებოდა პირველისგან (გარდა იმისა, რომ გზაში რუსი ბიჭი აწია ორიოდე კილომეტრით): მოკლე, მაგრამ ინტენსიური იტალიური გაკვეთილი. საღამოს და მომდევნო დღეებში ვფიქრობდით ჩვენს საინტერესო და უჩვეულო შეხვედრაზე. მიუხედავად იმისა, რომ მძღოლმა, რა თქმა უნდა, გაზარდა თავისი იტალიური ლექსიკა, ჩვენ ასევე ვისწავლეთ ღირებული გაკვეთილი: ეძიეთ ურთიერთობა თქვენს გარშემო მყოფ ადამიანებთან, თუნდაც და, ალბათ, განსაკუთრებით მათთან, ვისაც გარეგნობის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, ცოტა რამ აქვთ გაზიარებული თქვენთან. ჯუსრაც მთავარია, ჩვენ პირველი შეხედვით მივიღეთ ქართული ტაქსის გამოცდილება. მძღოლების მომხიბლავი და შთამბეჭდავი გამოცდილების მოსმენისას, ჩვენ გირჩევთ პერიოდულად შეამოწმოთ მიმართულებები.

We like to take advantage of our free time at the weekends, yet, still inexperienced in the vast country of Georgia, we decided to go just outside of Tbilisi to visit what was once the capital: Mtskheta. If reaching Mtskheta looked easy to us, our first obstacle was precisely to find the proper means of transport. A taxi driver, who spoke Russian, proposed to take us there, trying to convince us by falsely claiming that there were no marshrutkas for Mtskheta. After having wriggled through incorrect directions from locals, the traffic of Didube, and the quest for a toilet, we finally found the right place of Meanwhile, we noticed a singular phenomenon with the navigator: the indicated time to reach our destination was continuously growing in front of our eyes, and Jvari was not in our line of sight anymore. The driver perceived our state of confusion, and asked us if we were heading towards Tbilisi.

After this question, we were probably even more confused, and we clarified to him that we wanted to go to the Jvari Monastery. While our more pessimistic part thought it impossible at this point to reach the monastery, and it was focusing on how to get out of this inconvenient situation, the driver did not give up. He focused once again on the street, leaving behind, at least for the moment, his polyglot spirit. With a quick U-turn, he apologised for the inconvenience and finally, our small blue car reached the monastery, accompanied by another long series of juggling of questions and answers in Italian. We reluctantly accepted the Bolt driver's offer of waiting for us to take us back to the city for the same price as the first journey. When he got out of the car, we were quite bewildered by the scruffy appearance of the man. Yet, even more curious was the driver's seat, covered by foam boards that, at least to a passenger's eye, made driving in the Georgian streets an even less easy activity. After visiting the monastery, we returned to Mtskheta, and this journey was no different from the first one (besides lifting a Russian guy for a couple of kilometres along the way): a brief but intense Italian lesson.

In the evening, and for the following days, we reflected upon our interesting and unusual encounter. While the driver has certainly increased his Italian vocabulary, we have also learnt a valuable lesson: seek interactions with the people that surround you, even, and perhaps especially, with those that, judging by their appearance, seem to have little to share with you. Just as importantly, we had a first glance at the Georgian taxi experience. While listening to the fascinating and absorbing experiences of the drivers, we recommend checking the directions every now and then.